Park Krajobrazowy “Góra Św. Anny” utworzony został 26 maja 1988 roku w środkowo-wschodniej części województwa opolskiego. Położony jest w  powiatach: Strzelce Opolskie (gminach: Leśnica, Strzelce Opolskie, Ujazd) i Krapkowice (gminach: Zdzieszowice, Gogolin).

Jest jednym z mniejszych parków krajobrazowych w Polsce – zajmuje powierzchnię 5051 ha.

Pofalowane pola uprawne, nieliczne choć majestatycznie piękne i rzadkie lasy bukowe, porozcinane urokliwymi wąwozami, aleje lipowe i czereśniowe, bogate materialne dziedzictwo – zarówno świeckie jak i sakralne, osiągające swoją kulminację na Górze Świętej Anny – centrum śląskiej pobożności, oraz różnorodna kultura, jako jego niematerialny odpowiednik – wszystko to osadzone na historycznej „śląskości” – wciąż przyciąga, zastanawia i zadziwia… 

Cechą Parku Krajobrazowego “Góra Św. Anny”, która od razu rzuca się w oczy, jest jego wyniesienie ponad otaczające go płaskie obszary Równiny Opolskiej i Kotliny Raciborskiej oraz zróżnicowana rzeźba terenu. W całości leży on bowiem na Garbie Chełma – najdalej na zachód wysuniętej części Wyżyny Śląskiej. Jego najwyższy punkt – Góra Św. Anny, osiągająca 404 m n.p.m., znana jest przede wszystkim ze znajdującego się na jej szczycie Sanktuarium św. Anny oraz kalwarii annogórskiej, do których to co roku przybywają setki tysięcy pielgrzymów. Pociąga ona jednak ludzi, nie tylko z uwagi na swój sakralny charakter, ale również pięknem krajobrazu, bogatą przeszłością historyczną i wspaniałą przyrodą.

Komponowany krajobraz kulturowo-przyrodniczy Góry Świętej Anny, w skład którego obok zabytków natury religijnej wchodzą również ważne obiekty świeckiej architektury – został uznany w 2004 roku za Pomnik Historii. 

Ze względu na swoje wyjątkowe walory geologiczne rejonowi Góry św. Anny w 2010 roku został nadany kolejny status, tym razem – Geoparku Krajowego. 

Choć na terenie Parku Krajobrazowego “Góra Św. Anny” dominuje krajobraz rolniczy, a lasy zajmują zaledwie 21% powierzchni Parku, to pod względem fitosocjologicznym są dość urozmaicone. Spotyka się tu głównie drzewostany bukowe z charakterystycznymi, nierzadko podlegającymi ochronie gatunkami roślinności runa, grądy i lasy mieszane. Najcenniejsze fragmenty buczyn, w tym bardzo rzadka buczyna storczykowa, objęte zostały ochroną rezerwatową. Na terenie Parku występuje również wiele ekosystemów nieleśnych.

Kilka z występujących tu siedlisk przyrodniczych objętych jest specjalną ochroną w ramach sieci Natura 2000.

Obszar Parku Krajobrazowego “Góra Św. Anny” ze względu na odrębność geograficzną i siedliskową charakteryzuje się bogatą różnorodnością florystyczną. Na obszarach zagospodarowanych rolniczo roślinność reprezentowana jest przede wszystkim przez zbiorowiska chwastów segetalnych – wiele z nich znajduje się na czerwonych listach gatunków zagrożonych wymarciem. W siedliskach leśnych natomiast, wapienne podłoże jest doskonałym miejscem rozwoju storczykowatych, np. buławnika wielkokwiatowego. W buczynach można również spotkać gatunki górskie. W kilku miejscach na terenie Parku, szczególnie na dobrze nasłonecznionych wyniesieniach, rozwijają się gatunki charakterystyczne dla muraw kserotermicznych.

Zwierzęta występujące na terenie Parku reprezentowane są przez wszystkie gromady. Z uwagi jednak na brak dogodnych siedlisk, brak jest tu praktycznie ryb i płazów, spotkać za to można gady np. bardzo rzadkiego gniewosza plamistego. Wśród ptaków dominują głównie gatunki leśne, w tym najbardziej cenne związane są biologicznie z sędziwymi buczynami, gdzie znajdują liczne miejsca rozrodu (dzięcioły, muchołówki). Z wartych wymienienia ssaków spotkać tu można chronione gatunki gryzoni z rodziny pilchowatych tj. popielicę szarą oraz orzesznicę leszczynową.