Zespół Opolskich Parków Krajobrazowych serdecznie zaprasza na nocny spacer edukacyjny zorganizowany przez Park Krajobrazowy „Góra Św. Anny”.

Spacer odbędzie się na trasie Pomnik Czynu Powstańczego – czarny szlak – Żyrowa (spotkanie przy ognisku) – czerwony szlak – Lesisko- czerwony szlak - Góra Św. Anny.

Podczas spaceru uczestnicy będą mieli niecodzienną okazję usłyszeć nocnych mieszkańców lasu, zmierzyć się z 10 kilometrową trasą, samodzielnie upiec przyniesiony posiłek (zapewniamy patyki), spotkać duchy właścicieli majątku.

Zbiórka pod Pomnikiem Czynu Powstańczego o godzinie 18:00. Powrót w to samo miejsce w okolicy godziny 22:00. Trasa biegnie leśnymi drogami. Z uwagi na niskie temperatury zaleca się dostosowany do pogody ubiór.

Planowany przebieg spaceru:

18.00 – Zbiórka uczestników przy Pomniku Czynu Powstańczego;

- przywitanie, omówienie przebiegu trasy, przypomnienie regulaminu wycieczki oraz zasad zachowania w lesie;

- krótkie omówienie gatunków zwierząt prowadzących nocny tryb życia oraz zasad monitoringu sów leśnych

Ok.18.20 – wyjście na spacer czarnym szlakiem w kierunku Żyrowej

Ok. 19.30 – 20.00 – ognisko z pieczeniem kiełbasek

Ok. 19.50 – przybliżenie postaci  Ferdynanda Szalonego

Ok. 20.00 – kontynuacja spaceru szlakiem czerwonym w kierunku Lesiska i Góry Św. Anny

Ok. 21.30 - 22.00 zakończenie wydarzenia.

Do pobrania:

Regulamin

Mapa z trasą

Plakat

Za nami bożonarodzeniowe warsztaty florystyczne. Po raz drugi odbyły się one w siedzibie Parku Krajobrazowego „Góra Św. Anny” ściągając uczestników zainteresowanych własnoręcznym tworzeniem ozdób świątecznych.

Wychodząc naprzeciw modnemu ostatnio stylowi życia pod hasłem „zero waste”, zgodnie z którym człowiek stara się generować jak najmniej odpadów, a tym samym nie zanieczyszczać środowiska, w warsztatach wykorzystano dary lasu.

Kora, liście i owoce drzew i krzewów posłużyły do wykonania choinek, kalendarzy adwentowych oraz świątecznych lampionów. Odmienna faktura, kształt, kolor i bogactwo form wpłynęły na różnorodność wykonanych prac. Jak się okazuje przy odpowiednim nastawieniu mogły się zmienić w rzemieślnicze arcydzieła.

Celem spotkania, poza zwróceniem uwagi na walory dekoracyjne roślin występujących w naszych lasach, było wyjaśnienie legalnego sposobu ich pozyskiwania ze szczególnie uwrażliwieniem na zakaz pozyskiwania materiałów z terenów chronionych.

Boże Narodzenie to jedne z najważniejszych i najbardziej oczekiwanych świąt. Wszyscy przygotowujemy się na radosne spotkanie z najbliższymi, przyozdabiamy domy i stwarzamy świąteczny nastrój. Niestety święta szybko mijają, a nasze ozdoby zazwyczaj trafiają do koszy na śmieci. W przypadku ozdób wykonanych z tworzyw sztucznych przyczyniamy się do generowania bardzo długo rozkładających się śmieci.

Ozdoby świąteczne dostępne w marketach handlowych można z powodzeniem zastąpić własnoręcznie wykonanymi dekoracjami z materiału roślinnego. Są równie piękne a przy tym pięknie pachną. Kilka świeżych gałązek jodły, świerka czy sosny sprawia, że dom pachnie świętami. Dodatkowo samodzielne wykonanie ozdób świątecznych daje radość i satysfakcję z tworzenie rzeczy pięknych oraz mile spędzony czas.

Na warsztaty zapraszamy w piątkowe popołudnie: 29 listopada do siedziby Parku Krajobrazowego „Góra św. Anny”.

Prosimy o zapoznanie się z Regulaminem oraz załącznikiem „Przygotuj się do zajęć” – co znacznie usprawni pracę.

Do pobrania:

Regulamin i klauzula informacyjna

Przygotuj się do warsztatów

Plakat

Z mitami dotyczącymi najwyższego wzniesienia w środkowej Opolszczyźnie rozprawił się dr hab. Adam Bodzioch, profesor Uniwersytetu Opolskiego, który wskazał na błędne  traktowanie wzgórza klasztornego jako stożka wulkanicznego.  Z dawnego wulkanu nie pozostało nic. Obecnie mamy jedynie dowody na jego istnienie w postaci odkrytego fragmentu  przewodu kominowego oraz jego ostańcowego charakteru w postaci wzniesienia, na którym posadowiony jest klasztor.

Profesor pokazał uczestnikom położenie geograficzne Opolszczyzny w różnych okresach geologicznych oraz przedstawił zmiany jakie zachodziły na tym terenie. Niezwykle ciekawie, przy pomocy rycin krajobrazów z poszczególnych epok, pokazał najważniejszych przedstawicieli fauny i flory mijających okresów. Opowiedział również o najnowszych odkryciach opolskich paleontologów m. in. o praprzodkach rekinów, które pływały na tym terenie.

Uczestnicy arcyciekawego wykładu dowiedzieli się gdzie przed milionami lat leżała Opolszczyzna i na jakiej głębokości falującego ówcześnie morza. Że tylko przypadek sprawił, że nie oderwała się od dzisiejszego obszaru Polski i nie zawędrowała do dzisiejszej Ameryki Południowej. A w okresie powstawania powszechnie występującego w naszej okolicy wapienia, leżała na rafie koralowej oddzielonej od dzisiejszej Nysy tonią, na dnie której leżały obecne Krapkowice.

W kolejnej prezentacji wyjaśnił jak i dlaczego powstał na tym terenie wulkan oraz co najważniejsze, w jaki sposób został zniszczony przez upływających czas i związane z tym przemiany geologiczne. Trzeba mieć świadomość, że 27 milionów lat temu miejsce, w którym obecnie leży Góra Św. Anny było niziną z 300 metrową warstwą osadów kredowych. I to na tej właśnie warstwie powstał stożek wulkaniczny. A ten nie dość, że się zapadł tworząc kalderę wulkaniczną to sprasował go lodowiec, który nadciągnął do nas z epoką lodowcową.

Po wykładzie uczestnicy mogli na własne oczy zobaczyć jakie historie kryją się za dziwnymi znakami zapisanymi w powszechnie występujących tu kamieniach, usypanych górkach czy w czeluści nieczynnego kamieniołomu. Na zakończenie osoby, które przyniosły ze sobą swoje geologiczne skarby mogły zweryfikować swoją wiedze pod okiem naukowca.

I właśnie zgromadzenie w jednym miejscu śladów historii Ziemi czyni Górę Św. Anny nie tylko opolską ale i ogólnopolską perełkę, którą zawsze warto odwiedzić.

W piątek, w ramach obchodów Dnia Drzewa, spotkaliśmy się w siedzibie oddziału w Górze Św. Anny na spotkaniu edukacyjnym połączonym z warsztatami florystycznymi.

Po prezentacji na temat znaczenia drzewa jako siedliska zwierząt i grzybów, którą poprzedziło odczytanie lokalnych legend i pamiętników związanych z drzewami, przystąpiono do części warsztatowej.

Na niej, ze zgromadzonych i przygotowanych przez pracowników oddziału materiałów, zaczęły powstawać leśne cuda. Liście, szyszki, kasztany wraz z niewielką ilością kleju zaczęły mienić się kolorami i ożywać.

Terenowy Turniej Ekologiczny w Parku Krajobrazowym „Góra Św. Anny” to już wydarzenie z tradycją . Zadaniem uczestników – drużyn reprezentujących szkoły – jest pokonanie trasy turnieju i wykonanie zadań na poszczególnych przystankach kontrolnych.

Tegoroczny Turniej zaplanowano na 10 października. Był to dzień pełen niespodzianek. Wszystkie aplikacje pogodowe  wskazywały na piękny słoneczny dzień. Tymczasem za oknami lało. Uczniowie, nauczyciele i organizatorzy z coraz większym niepokojem spoglądali na powiększające się kałuże. Kiedy już zdawało się, że deszczowe chmury zawisły na dobre nad Górą Św. Anny, niespodziewanie deszcz przestał padać i z za chmur wyszło słońce.

Uczestnicy z opóźnieniem i radością wyruszyli na nieco zmienioną i skróconą trasę.

Zwycięzcami  Terenowego Turnieju Ekologicznego 2019 została drużyna  PSP w Januszkowicach, drugie miejsce zajęli reprezentanci PSP nr 1 w Zdzieszowicach, trzecie – PSP nr 2 w Zdzieszowicach.

Serdecznie gratulujemy

Wszystkim uczestnikom dziękujemy za udział, nauczycielom za przygotowanie uczniów do turnieju, „przystankowym” – za przygotowanie punktów kontrolnych, Nadleśniczemu Nadleśnictwa Strzelce Opolskie za objęcie Turnieju Honorowym Patronatem i ufundowanie poczęstunku, Burmistrzowi Gminy Leśnica za dofinansowanie poczęstunku oraz WFOŚiGW w Opolu za sfinansowanie nagród dla uczestników.

21 września br. w Parku Krajobrazowym „Góra Św. Anny’ odbyła się wycieczka historyczna Sobotni, piękny dzień sprzyjał refleksjom nad przemijaniem oraz ludzką egzystencją. Głównymi bohaterami byli Gaszynowie (de Gaschin, von Gaschin), którzy mieli niebagatelny wpływ na zaistnienie Góry Św. Anny jako symbolu religijnego Śląska. Spotkanie zaczęło się w Bazylice, ufundowanej przez Gaszynów po czym uczestnicy przenieśli się do klasztoru, by za sprawą ciekawej prezentacji o. Atanazego, wyśmienitego mówcy poznać miejsca niedostępne dla zwykłego śmiertelnika tj. krypty grobowe Gaszynów. Ojciec Atanazy pokazał własne zdjęcia trumien należących do członków rodu Gaszynów, pochowanych zarówno pod Bazyliką św. Anny, jak i w kościele Św. Krzyża. Uczestnicy mieli możliwość zobaczenia prezentowanych na zdjęciach szkieletów i mumii, pięknie zachowanych ozdób, fragmentów tkanin. O.Atanazy z właściwym sobie humorem komentował losy poszczególnych Gaszynów, fundatorów i opiekunów zakonu franciszkańskiego, przytaczał dokumenty, które są w posiadaniu zakonu. Następnie uczestnicy z przewodnikiem Beatą Wielgosik przeszli do kaplicy Św. Krzyża, w której przedstawiła sylwetki pochowanych tam Gaszynów: Antoniego Mocnego, odnowiciela kalwarii, Leopolda, ojca Ferdynanda Szalonego oraz tego ostatniego, najbardziej barwnego przedstawiciela rodu, przytoczyła również legendy o początkach annogórskiej kalwarii i o wyczynach Antoniego Mocnego. Dalsza trasa wycieczki przebiegała ścieżką dydaktyczną do Żyrowej przez rezerwat Lesisko. Tutaj również uczestnicy poznali „ślady Gaszynów”, chociażby w nazwach poszczególnych miejsc i związanych z nimi wydarzeń. Trasa wycieczki pokrywała się z dawną drogą hrabiowską prowadzącą z Wysokiej (z nieistniejącego obecnie zamku przy kościele Św. Floriana) do Żyrowej, mijaliśmy w oddali urokliwą kapliczkę św. Tereski od dzieciątka Jezus (kolejna legenda), przeszliśmy przez folwark Leśnik i rezerwat Lesisko, gdzie również opowiadane były historyjki o Gaszynach. Krótki odpoczynek w wiacie, na skraju rezerwatu był także czasem na wysłuchaniu opowieści o piwnicy z węgierskimi winami Gaszynów, o nauce Gaszyny jedzenia ziemniaków przez chłopów. Po przerwie udaliśmy się do kompleksu pałacowo-parkowego by posłuchać o dalszych losach Gaszynów i kolejnych właścicielach pałacu.

Analizując majątki śląskiej szlachty w II połowie XVIII w. zawsze na czoło wysuwały się włości należące do Gaszynów. Ten najbardziej znany ród z okolic Góry św. Anny. potęgę rodu zawdzięcza Melchiorowi Ferdynandzie Gaszynie (1581-1665), fundatorowi klasztoru franciszkanów na Górze Św. Anny. Pełnił wiele ważnych i zaszczytnych funkcji. Był kanclerzem, starostą księstwa opolsko-raciborskiego oraz starostą hrabstwa kłodzkiego, a także prezydentem kamery cesarskiej. W 1633 r. otrzymał tytuł hrabiego ziem dziedzicznych Habsburgów, a 30 lat później hrabiego Rzeszy. Równolegle z karierą polityczną budował swój majątek powiększając dobra dziedziczne o majątki skonfiskowane protestantom; po Żyrowskich - Żyrową oraz po ewangelickiej linii Oppersdorfów - Polską Cerekiew. U schyłku swojego życia Gaszyna utworzył majorat, który obejmował: Żyrową, Jasioną, Oleszkę, Górę św. Anny, Porębę, Krępną, Dąbrówkę, Gogolin, Olesno, Wojciechów, Pyskowice, Toszek, Polską Cerekiew, Maków, Woźniki, Cisek, Cisową, Kietrz i Hulczyn. Gaszyna był gorącym zwolennikiem powrotu katolicyzmu na Śląsk. Nic więc dziwnego, że mając w swoich posiadłościach świętą Górę postanowił jeszcze bardziej rozbudować kult św. Anny, chociaż pierwotnie myślał o dominikanach i szerzeniu kultu św. Jacka z Odrowążów.

W 1655 roku hrabia Melchior Ferdynand Gaszyna, sprowadził 22 krakowskich i lwowskich franciszkańskich reformatorów i zobowiązał się do wybudowania przy kościele klasztoru w okresie 4 lat. Słowa dotrzymał i w roku 1656, aktem darowizny, przekazał franciszkanom włości wraz z kluczem. Akt ten został osobiście potwierdzony przez króla Jana Kazimierza w dniu 16 czerwca 1657 roku. Został też utworzony osobny konwent św. Anny. Mało tego swoim następcą wytyczył jasny cel – rozbudowy i opieki nad sanktuarium. Do dzisiaj zapisane słowa ostatniego testamentu Melchiora brzmią jak misja, którą ród Gaszynów wypełniał przez blisko 2 wieki: „Nie ulega wątpliwości, że obecnie jedynym źródłem utrzymania zakonników jest jałmużna, dlatego, aby z nędzy nie porzucili tego miejsca, konieczna jest nieustanna dla nich pomoc. Jeżeli stanie się inaczej, Bogu trzeba będzie zdać z tego rachunek. Nie wątpię wszakże, mój następca, którego do tego obliguję, będzie w przyszłości reperował i remontował zarówno klasztor jak i kościół dla Boskiej Chwały i czci”. Melchior umarł po dziewięciu latach od sprowadzenia na Górę Św. Anny franciszkanów (1656). Następcą i jednocześnie II ordynatem został jego bratanek 22-letni Jerzy Adam. Podobnie jak wuj był bardzo pobożny i bogobojny. Ks. Weltzel napisał: „... bo skoro się zbliżył tydzień wielki, to go widziano w kościele na prostej ziemi klęczącego, nie tylko we dnie, lecz i w nocy przed Grobem Pańskim, takie współubolewanie nad męką Chrystusową pokazywał, że się zdał razem z nim cierpieć i umierać”.

Wielka pobożność i chęć pozostawienia po sobie „pamiątki” oraz rozwinięcia funkcji pątniczej (poprzez stworzenie „kopii” Jerozolimy dla tych, którzy nie mieli żadnych szans na podróż do Ziemi Świętej) sprawiła, iż w wieku 57 lat (po 35 latach od objęcia majoratu) Gaszyna postanowił wybudować kalwarię. W styczniu 1700r. otrzymał zgodę na wybudowanie 3 większych i 30 mniejszych kaplic. W 1719r. Jerzy Adam Gaszyna zmarł. Następnymi ordynatami zostali jego synowie, którzy podpisali umowę spadkową, dzieląc część majątków między siebie. a z reszty utworzyli majorat, który był administrowany przez związek rodzinny. Najstarszy syn Franciszek Karol (zm. 1733r.) był właścicielem Bodzanowic, Ciężkowic, Chróst. Właścicielem państwa Hulczyn i jednocześnie następnym ordynatem został Jan Józef, który był także inicjatorem budowy murowanego klasztoru (zm. w 1740r.). V ordynatem majoratu był Karol Ludwik, właściciel Olesna, ojciec pięciu synów, z których tylko najmłodszy Amand posiadał potomstwo. W historii annogórskiego sanktuarium Karol Ludwik zapisał się jako ten, który ukończył budowę klasztoru. W 1754r. następcą Karola Ludwika Gaszyny zostaje jego syn Antoni, który ze względu na swoją posturę i siłę otrzymał przydomek „Mocny”. Po Amandzie majątki odziedziczył jego syn Leopold Amand Jan Nepomucen, którego z kolei syn Ferdynand, zwany „Szalonym” sprzedał w 1852r. Żyrową. Ostatnią dziedziczką pozostałości majątku Gaszynów była jego bratanica Wanda Malwina, żona hrabiego Hugo Henkel von Donnersmarcka, która przejęła po matce Kietrz i Krowiarki. Po jej śmierci w 1908 r., spadkobiercą dóbr Krowiarki został jej syn Edgar. Trzy lata później cesarz niemiecki Wilhelm II zgodził się, aby połączył on herby i nazwiska swych rodziców. Odtąd każdorazowy pan na Krowiarkach miał nosić nazwisko von Henckel-Gaschin. Syn Edgara, Hans był ostatnim hrabią von Henckel-Gaschin, który zmarł w 1993 r.

Dobra te rodzina utraciła w 1945 r.