Z funkcji użytkowych jakie pełnią zadrzewienia nie sposób nie wspomnieć o oczyszczaniu powietrza. Liście drzew są jak filtry wchłaniające powietrze wraz z pyłami i związkami chemicznymi mogąc zmniejszyć zapylenie aż o  75%. Pochłaniając dwutlenek węgla, produkując tlen oraz uwalniając do powietrza wodę ograniczają efekt cieplarniany i tworzą korzystny dla nas mikroklimat. Chyba każdy z nas doświadczył ulgi jaką czujemy gdy w upalny dzień uda nam się schronić w cieniu np. lipy. Wiosną natomiast obecność drzew spowalnia roztopy i hamuje odpływ wód co zmniejsza ryzyko powodzi. Pasy zadrzewień na granicach pól skutecznie zatrzymują spływające z nich nawozy. Jest to szczególnie ważne w sąsiedztwie wód, gdzie związki fosforu, azotu czy potasu, które się do nich dostaną powodują bardzo negatywne zjawisko tzw. zakwitu.

Zadrzewienia śródpolne to bardzo ważne siedlisko dla wielu gatunków roślin i zwierząt. Wbrew temu co może nam się wydawać szczególnie cenne są drzewa stare i próchniejące, w których wnętrzu żyją liczne organizmy. Jednym z charakterystycznych gatunków takich siedlisk  jest pachnica dębowa, chroniony chrząszcz, który zasiedla dziuplaste lipy, wierzby, czereśnie i dęby. Spotkamy tu też zapylające uprawy dzikie pszczoły i trzmiele, a także ptaki drapieżne i owadożerne oraz nietoperze, które są sprzymierzeńcami rolników w walce ze szkodnikami. Różnorodność organizmów, które zamieszkują aleje i zadrzewienia jest zwykle dużo większa niż ta w ubogich pod tym względem monokulturach leśnych, a wiekowe zadrzewienia są substytutem pierwotnych lasów.

Jak widać drzewa w krajobrazie otwartym pełnią szereg ważnych funkcji, od tych związanych z walorami krajobrazowymi, kulturowymi, poprzez znaczenie dla przyrody, aż do korzyści ekonomiczne. Powinniśmy więc je chronić tak aby jako element naszego dziedzictwa, cieszyły zarówno nas jak i przyszłe pokolenia.